Makers

Maureen Ghazal schrijft poëzie en proza en maakt beeldend werk. Ze onderzoekt de betekenis van geboortegrond en moedertaal, ontworteling en verplaatsing. Haar teksten zijn filmisch

Maxine Palit de Jongh is een schrijver met een activistische pen die door het verzet, het verdriet, de blijdschap en het conflict van haar personages

Moni Zwitserloot heeft een achtergrond in topsport en na vele jaren hard te zijn geweest  voor diens lichaam, probeert die nu de zachtheid en kwetsbaarheid

Als taalwetenschapper leerde Lin An kritisch kijken naar taal van buitenaf; als schrijver gebruikt ze taal om kritisch naar binnen te kijken. Ze schrijft poëzie

Puck Füsers (2002) schrijft poëzie, al zoekt ze graag de grenzen op van wat dat betekent. In haar werk probeert ze te ontdekken wat in

Aan de mime-opleiding ontwikkelde Gerben zich tot maker en performer van sferische fysieke performances. Achter de schermen werd het schrijven van concepten en theaterteksten steeds

Jordi schrijft korte, toegankelijke verhalen over alledaagse mensen. In zijn chapbook kregen alle personages te maken met grote, levensbeschouwelijke vragen waar ze, zo goed als

Nicole Kaandorp schrijft songteksten, essays, poëzie, maar vooral: korte verhalen. Over dingen die ze nog niet begrijpt of – liever nog – die haar verwonderen. In

Merlijn Huntjens schrijft poëzie en teksten voor (theater)performances. Hij probeert in zijn werk grote problemen te verzachten of behapbaar te maken door zich te concentreren

Uschi Cop vult het schrijverschap zo breed mogelijk in. Vanuit een wetenschappelijke en artistieke nieuwsgierigheid tast ze door middel van experiment, historisch onderzoek en poëtische

Edan zoekt in hun werk naar taal om poëtische werelden te scheppen. Waar lichamen en zelven poreus en instabiel zijn, meerdere dingen tegelijkertijd. Waar rusteloos

Laurens van de Linde maakt werk dat speculatief en onderzoekend van aard is, zowel wat de inhoud betreft als de vorm. Met zijn schrijven en

Littekens zijn de ruïnes van een pijnlijk verleden, maar ook de plek waar het lichaam zichzelf geheeld en vernieuwd heeft. Ze symboliseren een ontmoeting en

Munganyende (1993) telt een twintigtal bewogen levensjaren tussen Kigali, Eindhoven en Brussel. Ze schrijft maatschappijkritisch proza, essays, columns en maakt auditieve verhalen. Daarin werpt ze

Jorina van der Laan schrijft poëzie en proza. In haar werk onderzoekt zij thema’s als schuld, geweld, identiteit en vervreemding. Ze vat haar subjecten in